Jongens, heb je ‘t al vernomen?
Tralalali, tiralalala.
Natuurlijk hebben we het al vernomen, vanaf begin september worden we al doodgegooid met pepernoten. Al zeker een maand voordat Sinterklaas aankomt, is de zwarte pieten discussie al begonnen op Facebook.
Zelf geloof ik al bijna tien jaar niet meer. Ik had al een tijdje het vermoeden dat Sinterklaas een toneelstukje was, dat hadden mijn ouders natuurlijk wel door. Ze hebben de situatie geprobeerd te redden.
Op een dag zei ik tegen mijn moeder in de winkel: "koop je geen chocoladeletter?" Waarop mijn moeder reageerde: "hoezo?" Ik was ervan overtuigd dat mijn ouders de chocoladeletter kochten, en in de schoen deden terwijl ik sliep. Mijn moeder was geschrokken en kocht een chocoladeletter. Ik mocht hem 's avonds na het zingen samen met mijn moeder in mijn schoen doen, ik moest wel even wachten tot mijn broer op bed lag, want hij was er heilig van overtuigd dat Sinterklaas echt bestond. Mijn vader kon het 's avonds niet laten om een goede grap uit te halen. Hij deed het uitzet raampje open, gooide blaadjes naar binnen, drukte voetstappen op het raam, maakte roetvegen langs het kozijn en wisselde de chocoladeletter om voor een zogenaamde brief van piet. Toen ik 's morgens de brief las, was ik erg van slag. De chocoladeletter was weg, en de piet bedankte mij via de brief hartelijk.
Maar wat heeft deze traditie eigenlijk voor zin? Je houdt je kinderen voor een lange tijd voor de gek. De ongelijkheid tussen arm en rijk, wit en zwart is bij deze traditie een negatief ding geworden. Er zijn veel kinderen die super grote cadeaus krijgen, terwijl een ander het moet doen met een chocoladeletter. De meeste kinderen zijn natuurlijk blij met een chocoladeletter, maar ze gaan zich toch bedenken waarom een klasgenootje dan een bestuurbare auto heeft gekregen en zij niet. Kinderen worden dan al geconfronteerd met het verschil tussen arm en rijk.
De zwarte pieten discussie, daar begin ik maar niet aan. Deze discussie kan niet gewonnen worden, er zijn alleen maar verliezers.
Wat moeten we hier nou mee. Deze discussie maakt de traditie er niet leuker op. Laat de pieten zijn zoals ze willen zijn, wit, zwart, regenboog, het maakt mij niet uit. Het mooiste zou zijn als we de discussie zouden kunnen eindigen zoals deze zin uit het liedje.
Laat ons zingen hand in hand.
Tralalali, tiralalala.
Tralalali, tiralalala.
Natuurlijk hebben we het al vernomen, vanaf begin september worden we al doodgegooid met pepernoten. Al zeker een maand voordat Sinterklaas aankomt, is de zwarte pieten discussie al begonnen op Facebook.
Zelf geloof ik al bijna tien jaar niet meer. Ik had al een tijdje het vermoeden dat Sinterklaas een toneelstukje was, dat hadden mijn ouders natuurlijk wel door. Ze hebben de situatie geprobeerd te redden.
Op een dag zei ik tegen mijn moeder in de winkel: "koop je geen chocoladeletter?" Waarop mijn moeder reageerde: "hoezo?" Ik was ervan overtuigd dat mijn ouders de chocoladeletter kochten, en in de schoen deden terwijl ik sliep. Mijn moeder was geschrokken en kocht een chocoladeletter. Ik mocht hem 's avonds na het zingen samen met mijn moeder in mijn schoen doen, ik moest wel even wachten tot mijn broer op bed lag, want hij was er heilig van overtuigd dat Sinterklaas echt bestond. Mijn vader kon het 's avonds niet laten om een goede grap uit te halen. Hij deed het uitzet raampje open, gooide blaadjes naar binnen, drukte voetstappen op het raam, maakte roetvegen langs het kozijn en wisselde de chocoladeletter om voor een zogenaamde brief van piet. Toen ik 's morgens de brief las, was ik erg van slag. De chocoladeletter was weg, en de piet bedankte mij via de brief hartelijk.
Maar wat heeft deze traditie eigenlijk voor zin? Je houdt je kinderen voor een lange tijd voor de gek. De ongelijkheid tussen arm en rijk, wit en zwart is bij deze traditie een negatief ding geworden. Er zijn veel kinderen die super grote cadeaus krijgen, terwijl een ander het moet doen met een chocoladeletter. De meeste kinderen zijn natuurlijk blij met een chocoladeletter, maar ze gaan zich toch bedenken waarom een klasgenootje dan een bestuurbare auto heeft gekregen en zij niet. Kinderen worden dan al geconfronteerd met het verschil tussen arm en rijk.
De zwarte pieten discussie, daar begin ik maar niet aan. Deze discussie kan niet gewonnen worden, er zijn alleen maar verliezers.
Wat moeten we hier nou mee. Deze discussie maakt de traditie er niet leuker op. Laat de pieten zijn zoals ze willen zijn, wit, zwart, regenboog, het maakt mij niet uit. Het mooiste zou zijn als we de discussie zouden kunnen eindigen zoals deze zin uit het liedje.
Laat ons zingen hand in hand.
Tralalali, tiralalala.